Το Ατομικό Προφίλ των Πασχόντων 

Η Ψυχογενής Ανορεξία είναι πιθανόν να εκδηλωθεί ως χειρισμός ή έλεγχος απέναντι σε ένα δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον ή ακόμα και ως μέσο για την ικανοποίηση της ανάγκης για προσοχή όταν οι άλλοι γίνονται αντιληπτοί ως αποστασιοποιημένοι. 

Προκειμένου να επιτευχθεί ο έλεγχος τα άτομα διαμορφώνουν αντισταθμιστικούς Μηχανισμούς Άμυνας όταν παροτρύνονται για αύξηση του βάρους. Η εικόνα και το βάρος του σώματος αποτελεί πάντα το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης. 

Συχνά τα άτομα με Ψυχογενή Ανορεξία αγνοούν τις δικές τους ανάγκες και τείνουν να ικανοποιούν τους άλλους. Χαρακτηρίζονται από τελειομανία και δεν δείχνουν ανοχή στην κριτική. Ο περιορισμός της τροφής είναι ο τρόπος να αρνηθούν και να βάλουν όρια στις συνεχείς απαιτήσεις των άλλων. 

Άλλα Ειδικά Χαρακτηριστικά

Τα άτομα με Ψυχογενή Ανορεξία δίνουν την εντύπωση ότι είναι αποφασιστικά, αποτελεσματικά και με αυτοπεποίθηση. Ωστόσο έχουν υψηλές προσδοκίες είναι τελειοθηρικά και με ψυχαναγκασμούς. Ο φόβος συνίσταται στο αίσθημα πιθανής ανεπάρκειας σε αντιδιαστολή με την επιθυμία για επιτεύγματα. Συνήθως είναι εσωστρεφή και με υψηλό το αίσθημα της ευθύνης. 

Όταν αυτά τα στοιχεία συνδυαστούν με απώλεια ευχαρίστησης ή στρεσσογόνες καταστάσεις η Ψυχογενής Ανορεξία διευκολύνει τον φόβο πιθανής αποτυχίας. 

Πιο συγκεκριμένα κυριαρχούν:

  1. Η Χαμηλή Αυτοεκτίμηση
  2. Οι μεταπτώσεις στην Διάθεση και τον Ψυχισμό (Καταθλιπτικό Συναίσθημα)
  3. Το Αίσθημα Ανεπάρκειας
  4. Φόβος για την ανάληψη ευθυνών και ωρίμανσης
  5. Αγχώδεις Διαταραχές
  6. Έμφαση στην εικόνα και το σχήμα του σώματος 

Το Οικογενειακό Περιβάλλον

Ορισμένοι παράγοντες που σχετίζονται άμεσα με το οικογενειακό περιβάλλον αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης της Ψυχογενούς Ανορεξίας:

  1. Η Υπερεμπλοκή: οι γονείς που ασχολούνται με υπερβολικό τρόπο χωρίς να δίνεται το αίσθημα ελέγχου
  2. Η Υπερπροστατευτικότητα
  3. Η έλλειψη ευελιξίας και αποφυγή επίλυσης προβλημάτων ή άλλων συγκρούσεων

Οι γονείς συχνά μπορεί να έχουν μεγάλες ή υπερβολικές προσδοκίες χωρίς όμως να παρέχουν την ανάλογη συναισθηματική υποστήριξη. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι απαιτητικοί, απόλυτοι και άκαμπτοι με συνέπεια τα παιδιά να μην μαθαίνουν ότι είναι επαρκή και άξια αγάπης. Ως αποτέλεσμα αν και υπάρχει η επιθυμία για ανεξαρτητοποίηση ωστόσο δεν αισθάνεται ικανό να ανταποκριθεί. 

Της Δρ. Τέσσας Χριστοδούλου, PhD, CPsych, AFBPsS, CSci